आई मुलीचा रूम ‘साफ’ करत होती, अचानक मु’लीच्या ‘प’लंगाखाली’ सापडले असे काही की पाहून ‘आईला’ ध’क्काच बसला….

लिंडसे ही एक १४ वर्षाची आधुनिक काळातील कि’शोरवयीन मुलगी होती. तिला तिच्या पालकांनी जे काही करण्यापासून रोखले होते, पण तिने मात्र ते सर्व केले. लिंडसे ही नेहमी तिची खोली साफ करण्यास नकार देत असे. यामुळे तिच्या आईमध्ये आणि तिच्यात नेहमी भां’डणं होत असे. तिच्या आईचे नाव सुझान, सुझानचे वय साधारण ४१ वर्ष होते. सुझानला लिंडसेला योग्य सवयी लावणे क’ठीण जात होते.

यामुळे ती नेहमी लिं’डसेमुळे परेशान झालेली असायची. असेच एके दिवशी लिं’डसे आणि सुझान यांच्यामध्ये काही कारणास्तव भांडण झाले. परिणामी सुझान त्या दिवशी काहीही न खाता तशीच झोपी गेली. पण आज मात्र सुझान चांगल्या मूडमध्ये दिसत होती. त्यामुळे सुझानने आज लिं’डसेला तिची खोली आवरण्यासाठी मदत करण्याचे ठरवले.

खोली आवरतानी नकळत सुझानची दृष्टी तिच्या मुलीच्या प’लंगाखाली गेली. तेथील सर्व दृश्य बघून ती है’राण झाली. तिने जे काही बघितले त्यावर तिला विश्वास बसत नव्हता. तिच्या मुलीने तिच्यापासुन खूप काही र’ह’स्य लपविले होते. आणि ते अचानक सुझानसमोर आले होते. ते सर्व बघून जणू काही तिच्या पायाखालची जमीनच स’रकली होती.

सुझानने जेव्हा खोली साफ करण्याचा निर्णय घेतला तो दिवस बुधवार होता. त्या दिवशी तिची मुलंही शाळेत गेलेली होती. नवराही कामावर गेलेला होता. दुपारी निवांत वेळेत ती लिं’डसेची खोली सा’फ करण्यासाठी वरती पायऱ्या चढून गेली. तिचा आजचा मूड खूप चांगला होता त्यामुळे सर्व सा’फसफाइचे सामान काढून टाकून सर्व स्वछ करण्याचे तिने ठरवलेले होते.

जेव्हा रूम सा’फ करण्यासाठी ती तिच्या मुलीच्या श’य’नगृहात पायऱ्या वर चढून जाते तेव्हा मात्र तिला तिथे एक वि’चित्र असा दु’र्गंध येतो. सुझान आपल्या मुलीच्या खोलीत जाताच तेथील दु’र्गंधाने केलेल्या स्वागताने मात्र ती जरा गोंधळून जाते. रूम मधील दु’र्गंधामुळे सुझान ताबडतोब आपले नाक तिच्या हाताने झाकते.

तेथील सर्व दृश्यामुळे तिची ची’डची’ड होते. पण तरीही तेथील स्वछता करण्यासाठी ती हातमोजे घालू तयारीला लागते. आपली मुलगी या रूममध्ये असे काय करत असेल की ज्यामुळे या रूममध्ये एवढा दु’र्गंध पसरला आहे. ह्या प्रश्नाने मात्र ती विचारात पडते. लिं’डसेने खातांना उरलेले अन्न सर्व खोलीत विखुरलेले होते.

जिथे जिथे सुझानची नजर जात होती तिथे सर्वत्र कार्पेटवर तिला डाग दिसू लागले. आणि हा सर्वात वाईट भाग नव्हता. लिं’डसेने कित्येक आठवडे तिच्या जेवणाचे ताटदेखील धुतलेले नव्हते. आणि त्यामुळे तेथे भ’यंकर वास येत होता. हे सर्व बघून सुझानची एक न’कारार्थी प्र’तिक्रिया तयार होत होती. तिच्या मुलीकडे नेहमी स्वच्छ चादर उपलब्ध असताना देखील तिने ती कधीच वापरली नव्हती.

किती गोंधळ घातला आहे हा; पण हे सर्व आवरण्याशिवाय सुझानकडे कुठलाही पर्याय नव्हता. तिने ते सर्व आवरायला सुरुवात केली. सर्व अन्नपदार्थ हाताने गोळा केले. खाली पडलेले अन्नपदार्थ गोळा करण्यासाठी ती खाली वाकली पण तिच्या नजरेस काहीतरी विचित्र दिसले. त्यामुळे ती जरा गोंधळात पडली. गोंधळलेल्या अवस्थेत ती समोरचा सर्व प्रकार बघतच राहिली.

ती काय बघत होती हे तिला देखील समजेनासे झाले होते. खोलीत अंधार होता. खोलीतील अंधारामुळे तिने तिचा मोबाईल काढला आणि लाईट लावत ती मुलीच्या पलंगाखाली बघत होती. ती काय बघत होती हे ती कुणालाही सांगू शकत नव्हती. जे तिच्या मुलीने तिच्यापासून एवढ्या दिवस लपवून ठेवले होते.

लाईट लावताच सर्वत्र जणूकाही जादूप्रमाणे, संपूर्ण जागा उजळली आणि आता सुझानला तिची मुलगी तिच्यापासून काय लपवत आहे ते ती पाहू शकत होती. तिथे तिने बघितले त्याठिकाणी एक जुना मोजा, काही कँडीज आणि एक डायरी. सुझानने उत्सुकतेने ती छोटी डायरी बे’डच्या खालून काढली.

तिची मुलगी तिच्यापासून काय लपवत होती? :- सुझानने त्या पुस्तकाकडे काळजीपूर्वक पाहिले. त्यावर एक नंबर लॉक होता. तिला माहित होते की तिची मुलगी कदाचित फार सावध राहिली नसेल यामुळे त्या पुस्तकावरील कोड तिच्यासाठी क्रॅक करणे सोपे होते. सुझानने तिचा तर्क लावत कोड ‘0000’ वर सेट केला. आणि मग लॉक पटकन उघडला गेला आणि त्याच्या मु’लीच्या डायरीतील सामुग्री आता तिच्या समोर उघड झाली होती.

तिला समजत नव्हते आता काय करावे. तिच्यासमोर अनेक प्रश्न उभे होते. सुझान सं’कोचाने तिच्या मु’लीच्या डायरीकडे पाहते. सुझान हि डायरी वाचेल का? हि लिं’डसेची गो’पनीय डायरी होती. आणि ती वाचणे म्हणजे लिं’डसेच्या गो’पनीयतेचे उल्लंघन होते. ती वाचावी कि नाही या द्विधा मनःस्थितीमध्ये सुझान होती.

आणि जर लिं’डसेला कळले की तिच्या आईने तिची डायरी वाचली आहे, तर तिला खूप रा’ग येईल! परंतु या डायरीमध्ये असं काय असेल या कुतूहलाने तिच्या भी’तीवर मात केली. लिं’डसेने तिला कधीच काही सांगितले नव्हते आणि सुझानला तिच्या मुलीचे सर्व काही ठीक आहे का हे जाणून घेणे महत्वाचे होते.

ध’डध’डत्या हृ’दयासह, सुझानने तिच्या मु’लीची डायरी उघडली आणि ती वाचायला सुरुवात केली. जेव्हा तिने पानांवरील शब्द वाचले तेव्हा सुझानचा तिच्या डोळ्यांवर विश्वास बसत नव्हता. तिच्या मुलीने सुरुवातीला पौ’गंडावस्थेतील सामान्य गोष्टींबद्दल लिहिले. पण जसजशी तिने पानं उलटली तसतशी कथा अधिक अस्पष्ट होत गेली.

तिला स्वत:ला आरामदा’यक वाटत नव्हते आणि याबद्दल काय करावे हे माहित नव्हते. सर्वात ध’क्कादा’यक गोष्ट घडली जेव्हा तीने शाळेत तीच्या शिक्षकाबद्दल लिहिले. त्यात तिने लिहिले, “तो शिक्षक नेहमीच माझ्या पाठीशी असतो! पण तो म्हणतो की मी माझ्या आईला तिच्याबद्दल काही सांगू शकत नाही.”

जेव्हा सुझानने हे वाचले तेव्हा तिला ध’क्का बसला. ती विचारात पडली या शिक्षकाला आपल्या मु’लीकडून काय हवे आहे? तिने डायरी हातातून सोडली आणि पुन्हा खिशातून फोन काढला. थरथरत्या हातांनी तिने शाळेमध्ये फोन लावला. सुझान खूप रा’गामध्ये होती तिला तिच्या मु’लीच्या शिक्षकाशी बोलायचे होते.

सचिवांनी तिला सांगितले की तो यावेळी शिकवत आहे, आणि त्यामुळे तो फोन उचलू शकत नव्हता. परंतु सुझानने त्यांचे काहीही ऐकले नाही. तिने रा’गाच्या भरात फोन कट केला आणि शिक्षकाला समोर जाऊन सर्व गोष्टींचा जाब विचारण्याचा निर्णय घेतला. तिला शक्य तितक्या वेगाने, सुझान तिच्या मु’लीच्या शाळेत पोहचली, मु’लीच्या डायरीमध्ये लिहिलेल्या शिक्षकाविषयी शोध घेत ती आतमध्ये आली होती.

जेव्हा ती शेवटी त्याच्याकडे आली, तेव्हा सुझानने पाहिले की तिची मु’लगीही त्याच्याबरोबर होती. सुझानने रागाने ती डायरी आपल्या मुलीकडे फेकली आणि तिला विचारले काय चालले आहे हे सर्व. सुझानच्या अचानक या प्रश्नामुळे लिं’डसे आणि तिचे शिक्षक जरा गोंधळले. दोघांच्यासमोर फेकलेली डायरी पाहून मात्र शिक्षक आणि लिं’डसे दोघेही हा’दरले आणि गोंधळले.

मात्र, शेवटी सर्व सत्य सुझानला समजले आहे हे शिक्षकाच्या लक्षात आले. आणि हे सर्व समजल्यावर त्याने सुझानची माफी मागितली. अचानक समोर घडत असलेल्या प्रकारामुळे तो गोंधळला होता. परंतु त्याने नंतर सर्व प्रकार सुझान समोर सांगितला.”मला वाटते की एक गैरसमज झाला आहे. “शिक्षकाने स्पष्ट केले की लिं’डसे शाळेत ध’डप’डत होती.

याच कारणामुळे तो तिला तिच्या मोकळ्या वेळेत तिचा गृहपाठ करण्यात मदत करत असे. यामुळे कोणाचाही कोणताही गैरसमज टाळण्यासाठी त्याने लिं’डसेला ते गु’प्त ठेवण्यास सांगितले. कदाचित त्याचा हेतू उदात्त नव्हता असे लोकांना वाटले असावे. मात्र, ते गु’प्त ठेवल्यामुळे मोठा गैरसमज निर्माण झाला होता. लिं’डसेच्या शिक्षणात तिचे शिक्षक मदत करत होते.

परंतु त्याची कुठेही वाच्यता नको म्हणून त्याने ती गोष्ट गोपनीय ठेवली होती. सुझानने सर्व स्पष्टीकरण ऐकल्यावर तिचा रा’ग शांत झाला. तिने त्या गरीब माणसावर असे आ’रो’प केले की तिने या आधी कोणावरही असे आ’रो’प कधीही केले नव्हते, सुझानला लक्षात आले की तिने तिच्या मु’लीला या सर्व प्र’करणामुळे दु’खावले होते.

यामुळेच सुझानने शिक्षक आणि लिं’डसे यांची माफी मागितली. सुझानला मनातल्या मनात वाटत होते की एक तर तिने तिच्या मु’लीच्या गो’पनीय डायरी असे न सांगता वाचायला नको होती. आणि त्यावर कुठलीही माहिती नसतांना असा निष्कर्ष काढायला नको होता.

लिं’डसेलाही समजले होते कि आपल्या काळजीमुळे आपली आई शाळेत शिक्षांकाना जाब विचारायला अली होती. आणि जेव्हा लिं’डसेने हे सर्व ऐकले तेव्हा तिने तिच्या आईला क्षमा करण्याचे ठरवले आणि त्यांनी एकमेकांशी बोलायचे ठरवले जेणेकरून असे गैरसमज पुन्हा कधीही होणार नाहीत.